ραχάδην

Α

επίρρ. (κατά τον Ησύχ.) «ἐπὶ τῆς ῥάχεως».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥάχις + επιρρμ. κατάλ. -άδην (πρβλ. τροχ-άδην)].